The "Is this Offensive?" Game - Round 2
Moderator: Community Team
Forum rules
Please read the Community Guidelines before posting.
Please read the Community Guidelines before posting.
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
I find people that post on the internet offensive and vulgar.

-
tzor
- Posts: 4076
- Joined: Thu Feb 22, 2007 9:43 pm
- Gender: Male
- Location: Long Island, NY, USA
- Contact:
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
Without going into the details.
- It's a generalization of something where known exceptions are common.
- It uses a absolute among a variable population on a scale with a massive standard deviation.
- The argument as eugenic overtones.
- It is only designed to make the person giving the statement a false sense of superiority.

Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
But does the generalisation offend you?
I dont like the generalisation, so I guess I find it offensive.
Having said that people getting easily offended is stupid.
I guess my personal middleground is I am not particularly offended, but I do think [the person making the statement] is a retard.
I dont like the generalisation, so I guess I find it offensive.
Having said that people getting easily offended is stupid.
I guess my personal middleground is I am not particularly offended, but I do think [the person making the statement] is a retard.
I go to the gym to justify my mockery of fat people.
- Phatscotty
- Posts: 3714
- Joined: Mon Dec 10, 2007 5:50 pm
- Gender: Male
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
being offended isn't what it's about. If you try to somehow clamp down on being offended, you have to take a position against freedom of speech.
Either you are on board with Freedom, or you are not
Either you are on board with Freedom, or you are not
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
People, he could have said any race and it would have sparked an argument. If he had said "does this offend you? The words 'lazy and stupid'", he would not have gotten a response from anyone that was a 10. Adding context like "black people" is the same as putting "dogs, cats, or any other animal". It offends more people to certain degrees. We get offense is a relative concept, but the OP doesnt ask for the definition, it asks for your personal offense level. We get alot of people are voting 10 because he added black people, but he did not ask if it was racist or how you personally felt about it or whether this should be "Is this offensive" vs "Is this Racist?". Just vote so he can get his information
. Why does this forum always start debates over everything? 
- Phatscotty
- Posts: 3714
- Joined: Mon Dec 10, 2007 5:50 pm
- Gender: Male
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
humans have a bad habit of judging with their eyes/perceptions and calling things how they see them.
-
Army of GOD
- Posts: 7192
- Joined: Tue Feb 24, 2009 4:30 pm
- Gender: Male
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
new guy1 wrote:People, he could have said any race and it would have sparked an argument. If he had said "does this offend you? The words 'lazy and stupid'", he would not have gotten a response from anyone that was a 10. Adding context like "black people" is the same as putting "dogs, cats, or any other animal". It offends more people to certain degrees. We get offense is a relative concept, but the OP doesnt ask for the definition, it asks for your personal offense level. We get alot of people are voting 10 because he added black people, but he did not ask if it was racist or how you personally felt about it or whether this should be "Is this offensive" vs "Is this Racist?". Just vote so he can get his information. Why does this forum always start debates over everything?
^^this guy
mrswdk is a ho
-
Army of GOD
- Posts: 7192
- Joined: Tue Feb 24, 2009 4:30 pm
- Gender: Male
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
One more day of voting until the trademarked Army of GOD's Offenisve-meter is set!
mrswdk is a ho
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
Army of GOD wrote:new guy1 wrote:People, he could have said any race and it would have sparked an argument. If he had said "does this offend you? The words 'lazy and stupid'", he would not have gotten a response from anyone that was a 10. Adding context like "black people" is the same as putting "dogs, cats, or any other animal". It offends more people to certain degrees. We get offense is a relative concept, but the OP doesnt ask for the definition, it asks for your personal offense level. We get alot of people are voting 10 because he added black people, but he did not ask if it was racist or how you personally felt about it or whether this should be "Is this offensive" vs "Is this Racist?". Just vote so he can get his information. Why does this forum always start debates over everything?
^^this guy
Pfft, Im drunk and Im posting this crap. Take my word for it though, otherwise Ill rage.
- BigBallinStalin
- Posts: 5151
- Joined: Sun Oct 26, 2008 10:23 pm
- Location: crying into the dregs of an empty bottle of own-brand scotch on the toilet having a dump in Dagenham
- Contact:
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
new guy1 wrote:Army of GOD wrote:new guy1 wrote:People, he could have said any race and it would have sparked an argument. If he had said "does this offend you? The words 'lazy and stupid'", he would not have gotten a response from anyone that was a 10. Adding context like "black people" is the same as putting "dogs, cats, or any other animal". It offends more people to certain degrees. We get offense is a relative concept, but the OP doesnt ask for the definition, it asks for your personal offense level. We get alot of people are voting 10 because he added black people, but he did not ask if it was racist or how you personally felt about it or whether this should be "Is this offensive" vs "Is this Racist?". Just vote so he can get his information. Why does this forum always start debates over everything?
^^this guy
Pfft, Im drunk and Im posting this crap. Take my word for it though, otherwise Ill rage.
You spoke the truth, so...

Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
new guy1 wrote:People, he could have said any race and it would have sparked an argument. If he had said "does this offend you? The words 'lazy and stupid'", he would not have gotten a response from anyone that was a 10. Adding context like "black people" is the same as putting "dogs, cats, or any other animal". It offends more people to certain degrees. We get offense is a relative concept, but the OP doesnt ask for the definition, it asks for your personal offense level. We get alot of people are voting 10 because he added black people, but he did not ask if it was racist or how you personally felt about it or whether this should be "Is this offensive" vs "Is this Racist?". Just vote so he can get his information. Why does this forum always start debates over everything?
What would you propose the new use of the forum be, if not to debate?
And be careful, you are very close to what I would consider debating how people should respond to a particular thread...
I'm Spanking Monkey now....err...I mean I'm a Spanking Monkey now...that shoots milk
Too much. I know.
Too much. I know.
-
Army of GOD
- Posts: 7192
- Joined: Tue Feb 24, 2009 4:30 pm
- Gender: Male
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
According to CC, "blacks are lazy and stupid" measured at 6.9 AoGs (SI unit for offensiveness).
New poll is up.
New poll is up.
mrswdk is a ho
- Man United
- Posts: 20
- Joined: Thu Aug 08, 2013 6:57 am
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
"Blacks are better than whites at basketball" does not even slightly offend me.
-
Army of GOD
- Posts: 7192
- Joined: Tue Feb 24, 2009 4:30 pm
- Gender: Male
- BigBallinStalin
- Posts: 5151
- Joined: Sun Oct 26, 2008 10:23 pm
- Location: crying into the dregs of an empty bottle of own-brand scotch on the toilet having a dump in Dagenham
- Contact:
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
Army of GOD wrote:god dammit, how do I reset the poll?
Delete one of the poll options, submit, then repaste it back in?
-
Army of GOD
- Posts: 7192
- Joined: Tue Feb 24, 2009 4:30 pm
- Gender: Male
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
BigBallinStalin wrote:Army of GOD wrote:god dammit, how do I reset the poll?
Delete one of the poll options, submit, then repaste it back in?
mrswdk is a ho
- BigBallinStalin
- Posts: 5151
- Joined: Sun Oct 26, 2008 10:23 pm
- Location: crying into the dregs of an empty bottle of own-brand scotch on the toilet having a dump in Dagenham
- Contact:
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
Not offensive - 0,
but definitely incorrect/poorly worded.
but definitely incorrect/poorly worded.
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
le sigh, we've explained this.
I was hoping for something more interesting than our usual good bigotry vs bad bigotry crap.
I was hoping for something more interesting than our usual good bigotry vs bad bigotry crap.
I go to the gym to justify my mockery of fat people.
-
Army of GOD
- Posts: 7192
- Joined: Tue Feb 24, 2009 4:30 pm
- Gender: Male
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
[quote="Lootifer"]le sigh, we've explained this.
I was hoping for something more interesting than our usual good bigotry vs bad bigotry crap.[/quote]
[spoiler]f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU [/spoiler]
I was hoping for something more interesting than our usual good bigotry vs bad bigotry crap.[/quote]
[spoiler]f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU [/spoiler]
mrswdk is a ho
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
why did spoiler tags not work? :S
I go to the gym to justify my mockery of fat people.
-
Army of GOD
- Posts: 7192
- Joined: Tue Feb 24, 2009 4:30 pm
- Gender: Male
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
I saw it though so your effort wasnt wasted 
I go to the gym to justify my mockery of fat people.
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
AAFitz wrote:new guy1 wrote:People, he could have said any race and it would have sparked an argument. If he had said "does this offend you? The words 'lazy and stupid'", he would not have gotten a response from anyone that was a 10. Adding context like "black people" is the same as putting "dogs, cats, or any other animal". It offends more people to certain degrees. We get offense is a relative concept, but the OP doesnt ask for the definition, it asks for your personal offense level. We get alot of people are voting 10 because he added black people, but he did not ask if it was racist or how you personally felt about it or whether this should be "Is this offensive" vs "Is this Racist?". Just vote so he can get his information. Why does this forum always start debates over everything?
What would you propose the new use of the forum be, if not to debate?
And be careful, you are very close to what I would consider debating how people should respond to a particular thread...
I should rephrase, why discuss if it is racist when it is asking if its offensive? You should discuss the level of offensiveness and if racism had something to do with it then throw in "I probably wouldnt have been quite as offended if race wasnt involved" and it suddenly becomes a tag on to WHY it offended you. And I am not debating what should be posted, Im just saying I opened this topic expecting to read funny comments/more offensive remarks/"oh god thats so offensive", not "Why you gonna throw that entire race under the bus? Thats so racist, you need to rename this topic". I wouldnt say Im starting a debate, Id say Im trying to put the debate on the correct topic
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
jay_a2j wrote:It's not offensive, it's ignorant. When you use blanket statements it shows you aren't very bright.
^ This STILL holds true and will continue to be so as long as these polls are BLANKET STATEMENTS!
THE DEBATE IS OVER...
JESUS SAVES!!!
PLAYER57832 wrote:Too many of those who claim they don't believe global warming are really "end-timer" Christians.
JESUS SAVES!!!
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
Not 100% sold.
There's a biological reason why black men tend to be superior than white men at sport, over and above the cultural differences.
I dont think its biological that makes, in a very very very general sense, black people showing evidence of being lazier (as relfected by say welfare statistics). Its a cultural thing; black people fall into, on average, lower socioeconomic groups, than their white counterparts. There's a cause and effect relationship between low socio-economic groups and the use of welfare.
Compared to the basketball thing; there is some element of genetics involved. Here is a quote from run-down that describes the point im trying to make:
An extreme (and not quite accurate but makes the point) analogy would be to say Men are better basketball players than Woman.
Oh and my point I gues is that stating a fact of life cannot be offensive.
There's a biological reason why black men tend to be superior than white men at sport, over and above the cultural differences.
I dont think its biological that makes, in a very very very general sense, black people showing evidence of being lazier (as relfected by say welfare statistics). Its a cultural thing; black people fall into, on average, lower socioeconomic groups, than their white counterparts. There's a cause and effect relationship between low socio-economic groups and the use of welfare.
Compared to the basketball thing; there is some element of genetics involved. Here is a quote from run-down that describes the point im trying to make:
Scientists are definitive in their findings that athletes of West African ancestry are the most anaerobically efficient athletes, East African are the fittest aerobically, and whites fall in the middle.
For years it was axiomatic that muscles have two types of fibers - white, or fast-twitch, which were thought to be adapted for power movements, such as leaping or sprinting; and red, or slow-twitch, which were adapted for endurance. Now we know the model is more complicated. There are in fact two different types of fast-twitch fibers, one more metabolically efficient. Whites on average have a higher percentage of slow-twitch fibers than West African blacks who generally have more of both types of fast-twitch fibers.
Geneticist and exercise physiologist Claude Bouchard at Laval University in Quebec City, has run numerous experiments comparing two populations, French-Canadian and West African students. Using long needles inserted into the thighs of test subjects, Bouchard's team extracted tiny sections of fibers, which look to the naked eye like pieces of raw meat. They were chemically treated to reveal metabolic differences, put on a glass slide, and slipped under a high-power microscope, where they appeared as a collage of tiny red and white crocodile scales. The West Africans, by a ratio of approximately two to one, had more of the larger fast-twitch fibers. The researchers concluded that the force generating capacity of type-II muscle fibers at high velocity, the speed and tempo of movements, and the capacity of an individual to adapt to exercise training are all genetically influenced.
Although physical activity can improve fitness, it generally cannot alter a person's biological endowment by converting fast-twitch fibers to slow-twitch ones, or vice versa (although people do gradually and permanently lose fast-twitch muscles as a result of aging). It's estimated that 40 percent is due to environmental influences such as exercise, whereas 45 percent is associated with genetic factors (the remaining 15 percent is due to sampling error). At the far end of the performance bell curve in sprinting, where small differences can be crucial, genetics clearly circumscribes possibility.
An extreme (and not quite accurate but makes the point) analogy would be to say Men are better basketball players than Woman.
Oh and my point I gues is that stating a fact of life cannot be offensive.
I go to the gym to justify my mockery of fat people.