Page 2 of 3
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
Posted: Sat Aug 24, 2013 9:04 am
by notyou2
I find people that post on the internet offensive and vulgar.
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
Posted: Sat Aug 24, 2013 10:06 am
by tzor
Without going into the details.
- It's a generalization of something where known exceptions are common.
- It uses a absolute among a variable population on a scale with a massive standard deviation.
- The argument as eugenic overtones.
- It is only designed to make the person giving the statement a false sense of superiority.
In short: "Lazy and Stupid" are by their nature impossible to assign to a group. An individual, perhaps, but not a group, unless you are specifically talking about the intersection of the group of lazy people and the group of stupid people as determined individually, not by a group.
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
Posted: Mon Aug 26, 2013 12:02 am
by Lootifer
But does the generalisation offend you?
I dont like the generalisation, so I guess I find it offensive.
Having said that people getting easily offended is stupid.
I guess my personal middleground is I am not particularly offended, but I do think [the person making the statement] is a retard.
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
Posted: Mon Aug 26, 2013 12:50 am
by Phatscotty
being offended isn't what it's about. If you try to somehow clamp down on being offended, you have to take a position against freedom of speech.
Either you are on board with Freedom, or you are not
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
Posted: Mon Aug 26, 2013 12:53 am
by new guy1
People, he could have said any race and it would have sparked an argument. If he had said "does this offend you? The words 'lazy and stupid'", he would not have gotten a response from anyone that was a 10. Adding context like "black people" is the same as putting "dogs, cats, or any other animal". It offends more people to certain degrees. We get offense is a relative concept, but the OP doesnt ask for the definition, it asks for your personal offense level. We get alot of people are voting 10 because he added black people, but he did not ask if it was racist or how you personally felt about it or whether this should be "Is this offensive" vs "Is this Racist?". Just vote so he can get his information

. Why does this forum always start debates over everything?

Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
Posted: Mon Aug 26, 2013 12:55 am
by Phatscotty
humans have a bad habit of judging with their eyes/perceptions and calling things how they see them.
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
Posted: Mon Aug 26, 2013 1:21 am
by Army of GOD
new guy1 wrote:People, he could have said any race and it would have sparked an argument. If he had said "does this offend you? The words 'lazy and stupid'", he would not have gotten a response from anyone that was a 10. Adding context like "black people" is the same as putting "dogs, cats, or any other animal". It offends more people to certain degrees. We get offense is a relative concept, but the OP doesnt ask for the definition, it asks for your personal offense level. We get alot of people are voting 10 because he added black people, but he did not ask if it was racist or how you personally felt about it or whether this should be "Is this offensive" vs "Is this Racist?". Just vote so he can get his information

. Why does this forum always start debates over everything?

^^this guy
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
Posted: Mon Aug 26, 2013 1:22 am
by Army of GOD
One more day of voting until the trademarked Army of GOD's Offenisve-meter is set!
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
Posted: Mon Aug 26, 2013 1:47 am
by new guy1
Army of GOD wrote:new guy1 wrote:People, he could have said any race and it would have sparked an argument. If he had said "does this offend you? The words 'lazy and stupid'", he would not have gotten a response from anyone that was a 10. Adding context like "black people" is the same as putting "dogs, cats, or any other animal". It offends more people to certain degrees. We get offense is a relative concept, but the OP doesnt ask for the definition, it asks for your personal offense level. We get alot of people are voting 10 because he added black people, but he did not ask if it was racist or how you personally felt about it or whether this should be "Is this offensive" vs "Is this Racist?". Just vote so he can get his information

. Why does this forum always start debates over everything?

^^this guy
Pfft, Im drunk and Im posting this crap. Take my word for it though, otherwise Ill rage.
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
Posted: Mon Aug 26, 2013 3:33 am
by BigBallinStalin
new guy1 wrote:Army of GOD wrote:new guy1 wrote:People, he could have said any race and it would have sparked an argument. If he had said "does this offend you? The words 'lazy and stupid'", he would not have gotten a response from anyone that was a 10. Adding context like "black people" is the same as putting "dogs, cats, or any other animal". It offends more people to certain degrees. We get offense is a relative concept, but the OP doesnt ask for the definition, it asks for your personal offense level. We get alot of people are voting 10 because he added black people, but he did not ask if it was racist or how you personally felt about it or whether this should be "Is this offensive" vs "Is this Racist?". Just vote so he can get his information

. Why does this forum always start debates over everything?

^^this guy
Pfft, Im drunk and Im posting this crap. Take my word for it though, otherwise Ill rage.
You spoke the truth, so...

Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
Posted: Mon Aug 26, 2013 8:40 am
by AAFitz
new guy1 wrote:People, he could have said any race and it would have sparked an argument. If he had said "does this offend you? The words 'lazy and stupid'", he would not have gotten a response from anyone that was a 10. Adding context like "black people" is the same as putting "dogs, cats, or any other animal". It offends more people to certain degrees. We get offense is a relative concept, but the OP doesnt ask for the definition, it asks for your personal offense level. We get alot of people are voting 10 because he added black people, but he did not ask if it was racist or how you personally felt about it or whether this should be "Is this offensive" vs "Is this Racist?". Just vote so he can get his information

. Why does this forum always start debates over everything?

What would you propose the new use of the forum be, if not to debate?
And be careful, you are very close to what I would consider debating how people should respond to a particular thread...
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
Posted: Tue Aug 27, 2013 9:27 am
by Army of GOD
According to CC, "blacks are lazy and stupid" measured at 6.9 AoGs (SI unit for offensiveness).
New poll is up.
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
Posted: Tue Aug 27, 2013 11:21 am
by Man United
"Blacks are better than whites at basketball" does not even slightly offend me.
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
Posted: Tue Aug 27, 2013 11:23 am
by Army of GOD
god dammit, how do I reset the poll?
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
Posted: Tue Aug 27, 2013 1:39 pm
by BigBallinStalin
Army of GOD wrote:god dammit, how do I reset the poll?
Delete one of the poll options, submit, then repaste it back in?
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
Posted: Tue Aug 27, 2013 1:52 pm
by Army of GOD
BigBallinStalin wrote:Army of GOD wrote:god dammit, how do I reset the poll?
Delete one of the poll options, submit, then repaste it back in?

Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
Posted: Tue Aug 27, 2013 4:10 pm
by BigBallinStalin
Not offensive - 0,
but definitely incorrect/poorly worded.
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
Posted: Tue Aug 27, 2013 4:11 pm
by Lootifer
le sigh, we've explained this.
I was hoping for something more interesting than our usual good bigotry vs bad bigotry crap.
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
Posted: Tue Aug 27, 2013 4:12 pm
by Army of GOD
[quote="Lootifer"]le sigh, we've explained this.
I was hoping for something more interesting than our usual good bigotry vs bad bigotry crap.[/quote]
[spoiler]f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU f*ck YOU [/spoiler]
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
Posted: Tue Aug 27, 2013 4:14 pm
by Lootifer
why did spoiler tags not work? :S
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
Posted: Tue Aug 27, 2013 4:15 pm
by Army of GOD
iunno =(
Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
Posted: Tue Aug 27, 2013 4:21 pm
by Lootifer
I saw it though so your effort wasnt wasted

Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
Posted: Tue Aug 27, 2013 5:42 pm
by new guy1
AAFitz wrote:new guy1 wrote:People, he could have said any race and it would have sparked an argument. If he had said "does this offend you? The words 'lazy and stupid'", he would not have gotten a response from anyone that was a 10. Adding context like "black people" is the same as putting "dogs, cats, or any other animal". It offends more people to certain degrees. We get offense is a relative concept, but the OP doesnt ask for the definition, it asks for your personal offense level. We get alot of people are voting 10 because he added black people, but he did not ask if it was racist or how you personally felt about it or whether this should be "Is this offensive" vs "Is this Racist?". Just vote so he can get his information

. Why does this forum always start debates over everything?

What would you propose the new use of the forum be, if not to debate?
And be careful, you are very close to what I would consider debating how people should respond to a particular thread...
I should rephrase, why discuss if it is racist when it is asking if its offensive? You should discuss the level of offensiveness and if racism had something to do with it then throw in "I probably wouldnt have been quite as offended if race wasnt involved" and it suddenly becomes a tag on to WHY it offended you. And I am not debating what should be posted, Im just saying I opened this topic expecting to read funny comments/more offensive remarks/"oh god thats so offensive", not "Why you gonna throw that entire race under the bus? Thats so racist, you need to rename this topic". I wouldnt say Im starting a debate, Id say Im trying to put the debate on the correct topic

Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 1
Posted: Tue Aug 27, 2013 5:51 pm
by jay_a2j
jay_a2j wrote:It's not offensive, it's ignorant. When you use blanket statements it shows you aren't very bright.
^ This STILL holds true and will continue to be so as long as these polls are BLANKET STATEMENTS!

Re: The "Is this Offensive?" Game - Round 2
Posted: Tue Aug 27, 2013 7:34 pm
by Lootifer
Not 100% sold.
There's a biological reason why black men tend to be superior than white men at sport, over and above the cultural differences.
I dont think its biological that makes, in a very very very general sense, black people showing evidence of being lazier (as relfected by say welfare statistics). Its a cultural thing; black people fall into, on average, lower socioeconomic groups, than their white counterparts. There's a cause and effect relationship between low socio-economic groups and the use of welfare.
Compared to the basketball thing; there is some element of genetics involved. Here is a quote from
run-down that describes the point im trying to make:
Scientists are definitive in their findings that athletes of West African ancestry are the most anaerobically efficient athletes, East African are the fittest aerobically, and whites fall in the middle.
For years it was axiomatic that muscles have two types of fibers - white, or fast-twitch, which were thought to be adapted for power movements, such as leaping or sprinting; and red, or slow-twitch, which were adapted for endurance. Now we know the model is more complicated. There are in fact two different types of fast-twitch fibers, one more metabolically efficient. Whites on average have a higher percentage of slow-twitch fibers than West African blacks who generally have more of both types of fast-twitch fibers.
Geneticist and exercise physiologist Claude Bouchard at Laval University in Quebec City, has run numerous experiments comparing two populations, French-Canadian and West African students. Using long needles inserted into the thighs of test subjects, Bouchard's team extracted tiny sections of fibers, which look to the naked eye like pieces of raw meat. They were chemically treated to reveal metabolic differences, put on a glass slide, and slipped under a high-power microscope, where they appeared as a collage of tiny red and white crocodile scales. The West Africans, by a ratio of approximately two to one, had more of the larger fast-twitch fibers. The researchers concluded that the force generating capacity of type-II muscle fibers at high velocity, the speed and tempo of movements, and the capacity of an individual to adapt to exercise training are all genetically influenced.
Although physical activity can improve fitness, it generally cannot alter a person's biological endowment by converting fast-twitch fibers to slow-twitch ones, or vice versa (although people do gradually and permanently lose fast-twitch muscles as a result of aging). It's estimated that 40 percent is due to environmental influences such as exercise, whereas 45 percent is associated with genetic factors (the remaining 15 percent is due to sampling error). At the far end of the performance bell curve in sprinting, where small differences can be crucial, genetics clearly circumscribes possibility.
An extreme (and not quite accurate but makes the point) analogy would be to say Men are better basketball players than Woman.
Oh and my point I gues is that stating a fact of life cannot be offensive.